Lorraine Dunkley: ‘Bij thuiskomst stal ik het liefst alle nieuwe vondsten uit op tafel’

Lorraine Dunkley is hoofdredacteur van Residence. Deze maand schrijft ze over thuiskomen. 

Het naderende einde van de zomer heeft voor mij altijd iets weemoedigs. De zomerplannen, waar maanden aan liefde in is gestopt en waar de nodige planning aan vooraf is gegaan, lopen op zijn eind. Inmiddels zijn de koffers uitgepakt, de wasjes gedraaid en we keren weer terug naar onze vastomlijnde routines. Het leven verplaatst zich van buiten naar binnen en we maken ons collectief klaar voor de knusse herfst. Elk seizoen heeft zo zijn eigen charmes, maar de zomer (indien niet warmer dan 25 graden, ha) blijft mijn favoriet. Ontkoppelen, de wereld ervaren, leven volgens je eigen bioritme in plaats van een strak gearrangeerde agenda, het spontane, undo the doing en daarmee de ruimte die je in je hoofd en lichaam creëert. Lang geleden kwam ik dit citaat tegen: ‘Zonder afstand geen perspectief’ en dat ervaar ik altijd zodra ik onze eigen landsgrenzen doorkruis. Alle indrukken en het ver weg zijn van thuis doen wat met je.

Bij gebrek aan financiële vrijheid waren vakanties in ons gezin vroeger nooit aan de orde. Alleenstaande moeder met vier kinderen die haar weg probeert te vinden in een voor haar wereldvreemd land? Het antwoord raad je al. Vakanties waren iets voor the happy few en misschien dat ik daarom wel zoveel liefde en aandacht in onze eigen reizen stop.

Die een of twee keer per jaar wil ik er koste wat kost alles uit halen, want het ligt niet voor iedereen altijd maar binnen handbereik, voor het oprapen. Opdat we maar dankbaar mogen zijn dat we dit elk jaar weer met zijn allen mogen doen.
Dit jaar stonden er twee vakanties gepland: een rondreis door Brazilië en een kleine week met twintig vrienden in een villa in Normandië. Dat laatste was natuurlijk schaamteloos gezellig, maar laten we het voor nu over Brazilië hebben. Wat. Een. Land. Het stond al jaren hoog op onze lijst en het heeft al mijn verwachtingen overtroffen. De mensen, het leven op straat, de adembenemende landschappen, het eten, de muziek (!), de architectuur en de verscheidenheid aan culturen. Alles en iedereen leeft daar met en naast elkaar. Van de grootste Japanse enclave buiten Japan tot de culturele rijkheid in de Afro-Braziliaanse cultuur. De afgelopen eeuwen aan culturele versmelting hebben er nu voor gezorgd dat er een samenleving is ontstaan waarbij multiculturalisme de normaalste zaak van de wereld is. Tijdens onze vakantie betrapte ik mijzelf erop dat ik mij thuis voel, daar waar verschillende culturen en achtergronden samenkomen. Ik ben opgegroeid in een nest waar culturen, die letterlijk continenten uit elkaar liggen, onder één dak leefden. Het was dus hartverwarmend om te zien hoe Brazilianen vol acceptatie naast elkaar leven. Er is niet één type Braziliaan, iedereen is welkom. Kortom: ga erheen, het land swingt!

Bij thuiskomst stal ik vervolgens het liefst alle vondsten uit op tafel. Van een handgeweven mand uit de Amazone, die als een soort tas aan het hoofd bungelt en gebruikt wordt om spullen in te vervoeren, tot handgemaakt houten servies uit Bahía. Sam teerde dit jaar goed op de levendige lokale muziekscene en nam tassen vinyl mee terug. Ik vind dat misschien wel het leukste aan thuiskomen: om datgene waar je op slag verliefd op wordt een mooie plek in huis te geven. En precies dat gevoel hebben we geprobeerd te vangen in dit nummer. We vieren hoe het is om weer lekker thuis te komen. Zo tuigden wij samen met Kamer 465 bij Decor Amsterdam een fotoshoot op waarin wij de mooiste souvenirs en ingrediënten verzamelden uit Zuid-Korea, Italië, Senegal, Mexico en Engeland. Scoutten redactiecollega’s Bobby en Maartje de nieuwste ontwerpen in Kopenhagen en bezocht onze Art Director Annet Southern Sweden Design Days in Malmö. Tot slot kijken we achter de voordeur bij drie heel eclectische huizen en doen wij inspiratie op in het smaakvolle keuken-dossier. Zo kun je bij thuiskomst alle opgedane foodinspiratie in stijl bereiden.
Laat je inspireren!

Veel liefs,

Lorraine Dunkley

Hoofdredacteur