Maroeska Metz: 'Als afstudeerproject maakte ik eetbare beelden van cakedeeg, het werd een grote ravage'

Maroeska Metz ontwerpt onder meer lampen, meubels, juwelen en taarten en schopte het tot de finale van Heel Holland Bakt. Vrijwel alles in haar industriële woonhuis in Wormerveer is van eigen hand en voorzien van de iconische Maroeska-krul.

'Als kind droomde ik van een vioolcarrière. Voor mijn tiende verjaardag kreeg ik mijn eerste viool, daarna begon ik met lessen. Eigenlijk was ik al te oud. Jaap van Zweden, klasgenoot op de lagere school, speelde toen al briljant Bach. Lang heb ik getwijfeld tussen het Conservatorium en Bouwkunde. De twee jaar van de muziekopleiding vond ik verschrikkelijk, het is zo’n individuele studie.

Omdat ik graag tekende, kwam ik op het idee om toelating te doen voor de Rietveld Academie. Ik had het tegen bijna niemand gezegd. Gelukkig werd ik aangenomen en direct na de vakantie maakte ik de overstap. De docenten en medestudenten op het Conservatorium waren verbijsterd. Ik speel nog steeds met veel plezier. In de grote ruimte op de eerste etage organiseren we normaal gesproken iedere maand een huisconcert met vrienden uit de muziek.'

Eetbare beelden

'Op de Rietveld Academie werd ik aangenomen voor grafisch ontwerp, het beroep van mijn vader. Op de vrije keuzedag maakte ik kennis met beeldhouwen. Ik was meteen verkocht en stapte over. Met metaal durfde ik eerst niet te werken, als violist ben je altijd bang voor je vingers.'

'Als afstudeerproject maakte ik eetbare beelden van cakedeeg. Op de dag van de presentatie was het bloedheet, de crème smolt en de hongerige bezoekers vielen aan op de sculpturen – het werd een grote ravage.

Het circuit van openbare opdrachten waarin ik vervolgens belandde, vond ik niet creatief. Langzaam verlegde ik de scoop naar interieur. Voor een school in Utrecht transformeerde ik de hal in een openbare ruimte. Daar maakte ik mijn eerste lichtsculptuur. Nadat ik mijn man Jim had leren kennen, een geduldige metaalbewerker, gingen we samenwerken.’

Krul als handelsmerk

‘De eerste ontwerpen met een krul waren kandelaars van smeedijzer. Die werden verkocht bij ’t Binnenhuis in Amsterdam, binnen de kortste keren stond de grachtengordel er vol mee. Daarna volgden kroonluchters, spiegels en meubels – ook met de Maroeska-krul. Overal in dit huis vind je de krullen terug: in de lampen, banken, theedoeken, op tegels in de wc, ringen, tandenborstels.

De meest vreemde opdracht was een grafsteen met krul op begraafplaats Zorgvlied. Ik denk dat die vorm met mijn viool te maken heeft. Vanaf jonge leeftijd keek ik tegen die krul aan het uiteinde aan. Na de Nieuwe Zakelijkheid bleek er behoefte aan rondere vormen. Voor Arx – een lijn van Gelderland – maakte ik ontwerpen, zoals de bank Gioconda. Ook werkte ik voor Designers Guild, Arzberg en Essenza.’

Heel Holland Bakt

‘Ik was natuurlijk een atypische kandidaat bij Heel Holland Bakt – een kunstenaar van bijna zestig met grijs haar. In de keuken had ik al veel ervaring. Omdat mijn moeder geen keukenprinses was, zorgde ik vanaf mijn elfde voor het eten. Ter voorbereiding op de bakwedstrijd maakte ik alles uit het banketbakkersboek van Cees Holtkamp. Bij de opdrachten maakte ik het mezelf vaak moeilijk met ingewikkelde baksels. Ik houd nu eenmaal van experimenteren en dan gaat het soms mis. Vlak voor de reeks uitzendingen begon, bracht ik het kookboek Hoe dan? uit, met mijn favoriete recepten uit zeven keukens. Er ligt nu een Engelstalig bakboek klaar voor publicatie, ik hoop snel een internationale uitgever te vinden.’

Guillaume La Croix

‘Mijn overgrootvader was de architect Guillaume la Croix. Hij maakte deel uit van de Amsterdamse School en werkte samen met Eduard Cuypers en Michel de Klerk. Hij ontwierp huizenblokken voor de Lairessestraat in Amsterdam en een dubbele villa voor Park Meerwijk in Bergen. Ook is hij bekend van het bijzondere NACO-huisje op poten dat achter het Centraal Station stond. Dat is nu gerestaureerd en zal worden teruggeplaatst. Als ode aan hem hangt er een mooi portret uit 1918 gemaakt door Michel de Klerk in ons trappenhuis.’

‘Sinds 2014 wonen we in Wormerveer, direct aan de Zaan. Vanuit de woonkeuken zien we de aken voorbijglijden. Van oorsprong is dit een industrieel gebied met bijvoorbeeld een meelfabriek en een botenwerkplaats. Vanaf 2000 was dit mijn bedrijfspand. Bij de bouw hebben we er meteen hoge ramen en een verhoogd dak in laten plaatsen. Nu transformeert dit deel van de Karnemelksepolder tot een woonwijk. Er is veel overloop uit Amsterdam, met de trein ben je in zeventien minuten op Amsterdam Centraal.’

Benieuwd naar het hele verhaal? Lees verder in Residence no.3 bestel het meinummer hier via onze online shop. Fotografie: Eddy Wenting | Tekst: Caroline Ludwig