Emmeline en haar vriendin werden verliefd op een industrieel pand met een prachtige patio in hartje Parijs. ‘Eigenlijk hebben we hier niets anders gedaan dan het kiezen van de juiste kleuren en lampen.’
'Ik kwam binnen en wist meteen: dit is het.' Aan het woord is Emmeline, een voormalig galeriehoudster uit Parijs. Dat moment is inmiddels vijf jaar geleden. 'Mijn vriendin en ik waren allebei net met pensioen en wilden aan een nieuw hoofdstuk beginnen. We hadden geen vastomlijnde plannen en speelden zelfs een tijdje met de gedachte om de stad te verlaten en iets in Zuid-Frankrijk te kopen. Maar na een maand huizen bezichtigen, kwam ik deze voormalige bedrijfsruimte tegen. De buurt, het 11de Arrondisement, geldt met zijn oneindig veel leuke winkels, theaters en restaurants als een van de levendigste van Parijs. Dat alleen al was voor mij een reden om een kijkje te gaan nemen. Maar het was het bijzondere pand zelf dat mijn hart veroverde.'
Haveloze ruimte
Het gaat hier om een complex van driehonderdvijftig vierkante meter verdeeld over drie verdiepingen. Het is gebouwd rond 1870. Emmeline: 'Het is een industrieel gebouw waar door de jaren heen verschillende bedrijven in hebben gezeten. Zo zat er bijvoorbeeld generaties lang een bakker op de begane grond. De laatste jaren werd het gebruikt als woning en de huidige bewoners, een scheidend stel met vier kinderen, wilden de haveloze ruimte zo snel mogelijk verkopen. Deze kans, om zo’n uniek plekje in het centrum van de stad te kunnen kopen, mochten we niet laten schieten.'
Patio
Het monumentale gebouw, zoals het werd aangeboden, was in sjofele staat en eigenlijk veel te groot voor de twee dames. Emmeline: 'Ons voormalige huis, in het 7de Arrondissement, was heel bescheiden en – eerlijk is eerlijk - voor twee mensen meer dan groot genoeg. Toch waren het juist de omvang en de uitgestrektheid van dit pand met zijn vele kamers, waardoor ik in één keer om was. En het leuke is: als je buiten staat kun je je helemaal niet voorstellen dat er zo'n kolossale ruimte met patio achter de gevel verborgen gaat.'
De voormalige bewoners hadden overigens weinig met de fantastische binnenplaats gedaan. 'Bij aankoop was het niet meer dan een open ruimte met lelijke tegels’, herinnert Emmeline zich. ‘Maar we hebben er iets moois van gemaakt. Nu genieten we elke dag van onze groene oase met tal van pot- en klimplanten en eten we bij mooi weer altijd buiten. Vrijwel alle ramen en glazen deuren van het U-vormige huis komen uit op de tuin, waardoor je een prachtige lichtinval in de kamers krijgt. Je hebt hier het gevoel dat het altijd bijna lente is.’
Gepubliceerd in Residence 3, 2021. Verkrijgbaar online. Fotografie: Birgitta Wolfgang Bjørnvad / The Sisters Agency | Tekst: Jilia Mincarelli / The Sisters Agency | Tekstbewerking: Paola van Dam