Neem een kijkje in dit 18e eeuwse huis in Toscane

De verbouwing van een achttiende-eeuwse ruïne in Zuid-Toscane duurde twee jaar. Maar toen had een echtpaar uit Amsterdam de plek van hun dromen. 'Het begon met een vakantiehuis, nu zijn we zo vaak mogelijk hier.'

Ze kwamen al jaren in Val d'Orcia, een van de mooiste streken van Toscane waar de heuvels begroeid zijn met de druivenranken van de beroemde Brunello di Montalcino-wijn. En zoals dat zo vaak gaat, raakten ze verknocht aan het land, de omgeving en de vriendelijke bewoners. Ook Castiglion del Bosco, de nabijgelegen golfclub van de Ferragamo-familie, was een pluspunt. Als fervent golfers kwamen ze er graag, zich langzaam verplaatsend over de glooiende course een van de mooiste clubs ter wereld. De wijn, het klimaat en de kostelijke Toscaanse keuken deden de rest; ze besloten ze de gehuurde villa te laten voor wat het was en zelf iets te kopen.

Ruïne

Doordat de streek deel uitmaakt van de Werelderfgoedlijst van de Unesco waren ze 'gedwongen' iets bestaands te kopen. De ruïne van een oude herenboerderij met driehonderdzestig graden uitzicht over een sprookjesachtig landschap trok al snel hun aandacht. Hoewel het een enorm project betrof, waarbij de bouwval letterlijk steen voor steen afgebroken en weer opgebouwd moest worden, besloten ze het avontuur aan te gaan. Doordat ze al jaren in de omgeving kwamen, hadden ze goede contacten opgebouwd met de lokale bewoners en een huisvriend was bereid de rol van bouwdirecteur op zich te nemen.

Duizend vierkante meter

De Nederlandse binnenhuisarchitect Scarlett van Ketwich Verschuur van Equilibre Interiors werd ingezet om te helpen bij de indeling van het huis en het interieur. Geen sinecure, want na de succesvolle reconstructie van het originele casco bleek de boerderij een slordige duizend vierkante meter te beslaan. Scarlett: ‘Aan de dragende constructie en de buitenkant van het pand mocht niets veranderd worden, maar aan de binnenkant waren we vrij om het precies zo in te vullen als we wilden. Een droomklus, met name doordat er gaandeweg een vriendschap tussen mij en de opdrachtgevers ontstond en we dit project echt samen hebben gedaan.

Ze stonden heel erg open voor mijn ideeën, maar hadden tegelijkertijd zelf ook een duidelijke visie van hoe het worden moest. Dat samen brainstormen over elk detail was heel erg leuk. Ook het feit dat de werkmannen - allemaal mensen uit de directe omgeving – heel betrokken waren en de werkzaamheden met hart voor de zaak uitvoerden, maakte dat het hele project opvallend ontspannen verliep.'

Goede Adresjes

Eens per maand vloog Scarlett van Amsterdam naar de Toscaanse hoofdstad Florence om vervolgens in een huurauto naar de boerderij de rijden. 'Een fantastische rit die ik op het laatst op mijn duimpje kende.' Ze werd zelf ook verliefd op de streek en in het bijzonder op een nabijgelegen, leegstaand huis waar tot op de dag van vandaag aan gerefereerd wordt als 'Scarletts huis'.

Scarlett: 'We hebben gedurende het hele traject ontzettend veel lol gehad. Zo zijn we samen met de eigenaars en de bouwdirecteur Giovanni Fanani en zijn vrouw op een shopping-trip naar Marrakesh gegaan. Ik heb een tijd lang een meubellijn gehad die in Marokko gemaakt werd, dus ik wist precies waar de goede adresjes zaten. Het voelde als een soort vakantie met vrienden, waarbij we tal van soeks en winkels bezochten en met een auto door het land reden, op zoek naar mooie meubels, wastafels en lampen.'

Lees verder in Residence No.7/8 2020. Fotografie: Jakob van Vliet / Tekst: Paola van Dam