Bregje Sliepenbeek behandelt metaal alsof het textiel is

Op de Rietveld Academie twijfelde Bregje Sliepenbeek hevig tussen de richting textiel of edelsmeden en koos toch voor edelsmeden. Deze editie van Vakwerk spreken we Bregje Sliepenbeek.

‘Eigenlijk behandel ik metaal een beetje alsof het textiel is. Metaal is natuurlijk niet zacht, maar ik probeer het zacht en vloeiend te maken. Je krijgt wel dat metaalgevoel, maar mijn werk is tegelijkertijd licht en luchtig.’ In haar hoge lichte atelier in het Amsterdamse Bos en Lommer haakt ze stijve aluminiumplaten aan elkaar tot soepele kunstwerken. Nog bewegelijker en losser zijn haar transparante hangende werken van roestvrij staal kettingdraad zoals haar totem en zon en maan. Een ‘prielwerk’ om te maken, zegt ze. ‘Ik moet er helemaal in zitten, in een soort flow verkeren, anders lukt het gewoon niet. De studio moet helemaal opgeruimd zijn, en op de achtergrond heel rustige, Philip Glassachtige muziek.’ Ze is verliefd op haar zilverkleurige materialen. ‘Wat zo mooi is, is dat zilver eigenlijk niet echt een kleur is.

Het neemt de omgeving in zich op. Het weerkaatst licht en als je het in een witte ruimte ziet is het heel anders dan in een zwarte ruimte. En met zilver heb je altijd die reflectie van de zon, dat verandert de hele tijd. Wat me ook fascineert is dat het bij zilver altijd een beetje hangt tussen wel en geen aandacht vragen. Het is neutraal en kan juist ook heel shiny zijn. En als het beweegt, dan het gaat het schitteren!’ 

Bregje volgen? Dat kan hier.