Binnenkijken in een nostalgisch familiehuis in Emilia

Gianmatteo Malchiodi raakte tijdens de vakanties bij zijn grootouders in de Emilia-streek gebiologeerd door planten, bomen en bloemen, een vroege passie die uitmondde in een succesvolle carrière als tuinarchitect.

De beste jeugdherinneringen heeft Gianmatteo Malchiodi aan de zinderend hete zomers in het huis van zijn grootouders, dagen waarop het zo warm werd dat zijn moeder hem na de lunch dwong binnen te blijven, de luiken te sluiten en een paar uur te slapen. ‘Dan klom ik vervolgens stiekem uit het raam en rommelde urenlang in onze tuin, op zoek naar zaden en stekjes. Of ik pakte mijn fiets en reed naar leegstaande villa’s in de omgeving om in de bijbehorende tuinen op onderzoek uit te gaan. Ik belde zelfs weleens bij mensen aan met de vraag of ik hun tuin, die me van een afstandje veelbelovend leek, mocht bezichtigen.’ Lachend: ‘En dat mocht eigenlijk altijd.’

Hoe dan ook, zijn liefde voor planten, bomen, bloemen – de natuur in het algemeen – ontstond, aldus Gianmatteo, tijdens die schijnbaar eeuwigdurende zomers met het zoemende geluid van krekels en cicaden op de achtergrond en een oma die hem voorging in het zaaien, planten en snoeien rondom het huis. ‘Ik kan niet zeggen dat ze een buitengewoon gepassioneerd tuinierster was, maar ze vond het belangrijk dat alles er mooi bij stond en had genoeg kennis in huis om de tuin, die enkele duizenden vierkante meter beslaat, een gevarieerd en verzorgd uiterlijk te geven.’

‘Gezellig’ woonhuis
Inmiddels woont Gianmatteo Malchiodi in Parma en is hij uitgegroeid tot een succesvol tuinarchitect met opdrachten in binnen- en buitenland. Het huis uit zijn jeugd, een villa op het platteland in de Noord-Italiaanse Emilia-streek tussen Parma en Piacenza (een regio die prachtig is verfilmd in Bernardo Bertolucci’s Novecento), wordt nu permanent bewoond door zijn moeder.

‘Ik kom er in de weekends en tijdens vakanties en voel me er nog steeds heerlijk op mijn gemak. Het is een gezellig huis, met kamers van precies de juiste dimensie en een mooie collectie aan antieke meubels en objecten, vooral erfstukken uit mijn moeders familie, maar ook voorwerpen die ik op rommelmarkten in heel Europa heb gevonden. Het is een gelaagd interieur dat door de jaren heen met ons meegegroeid is.’

Oorspronkelijke ziel
Met dat meegroeien refereert hij aan de subtiele veranderingen die hij samen met zijn moeder aanbracht in het verder vrijwel authentieke interieur. ‘De woning is al vele generaties in onze familie en hoort – samen met nog een aantal andere gebouwen in de omgeving – bij een groot landgoed waarvan de hoofdvilla een paar kilometer verderop ligt. Bij het overlijden van mijn over-óvergrootouders is een en ander verdeeld en deze villa, ooit bewoond door de opzichter, kwam in het bezit van onze tak van de familie.

Door de jaren heen hebben mijn moeder en ik een aantal van de meubels, die bruin en wat ‘zwaar’ waren, een lich-tere kleur gegeven en sommige donkere kamers hebben we, door het verven van de wanden, een tikje lumineuzer gemaakt. De zitkamer bijvoorbeeld hebben we zachtgeel geverfd, samen met groen mijn lievelingskleur. En ook het toevoegen van een enkele nieuwe lampenkap, mooie tafellakens, beddenspreien en hedendaags serviesgoed maakt dat alles er wat frisser uitziet zonder dat de oorspronkelijke ziel van het huis is aangetast. Het kan hier in de winter heel donker worden, ook overdag, dus iets van kleur heb je echt wel nodig.’

Koetsen en villa's
De villa – vijf slaapkamers, twee ruime woonkamers, een eetkamer en knusse woonkeuken – beslaat een slordige vijfhonderd vierkante meter en heeft, zoals gewoon is bij huizen uit deze periode, een ruime aanbouw waar van oudsher de koetsen kwamen voorrijden. ‘Ook kon je je er bij vies weer ontdoen van natte kleding en schoenen en zo het huis droog betreden.’ Gianmatteo kent het huis tot in de kleinste details, ieder hoekje van alle kamers en elke plant en boom in de tuin. ‘Die twee grote bomen daar voor het huis heb ik nog als jongen geplant.’ Na een korte pauze: ‘Ik voel een sterke connectie met deze plek.’

Het is dan ook niet moeilijk voor te stellen dat de keuze van zijn moeder om op een zeker moment permanent naar het buitenhuis te verhuizen in sterke mate beïnvloed was door Gianmatteo’s liefde voor de villa. ‘Van de stad naar het platteland verhuizen zal voor veel tieners als iets negatiefs worden ervaren, maar ik heb er alleen maar fijne herinneringen aan overgehouden. Als kind speelde ik er volop met neefjes en nichtjes, die in nabijgelegen huizen woonden, en later bleek het de ideale plek voor leuke feest-jes met mijn klasgenoten.’ gianmatteomalchiodi.com

Hier shop je de look:

Residence kan commissie verdienen met links op deze pagina, uiteraard selecteren wij alleen producten die wij zelf ook fantastisch vinden. Lees hier hoe dat werkt.